Korte geschiedenis van de orthodoxe kerk van Culdees

- INHOUDSOPGAVE -

- Korte definitie van Culdee - 

- De kerk uit de eerste eeuw -

- Talrijke Britse heiligen uit de 1e-5e eeuw -

- Britse Israëlieten -

- Triomfantelijke christelijke Israëlieten -

– Orthodox and Israelite Liturgies –

- Aartsbisschoppen en patriarchen -

- Charters van Glastonbury -

- Koningen, koninginnen, pausen en erfgenamen -

- De rechten die bij de geestelijke zalving aan de nakomelingen worden overgedragen -

- Rechten van Glastonbury om te verbieden en vrij te laten -

- Culdees 'Church in Zuid-Californië -

– Our Current Primace of the OCC, Dr. Stephen MK d’Guelph Brunswick ThD, PhD –

- Speciale opmerking over de sabbat - 

- Bijlage - 

Korte definitie van Culdee.

U kunt de basisdefinitie van Culdee lezen in de British Encyclopedia uit 1911, deel 7. Het definieert de Culdees definitief als "De eerste priesters van God in Groot-Brittannië". De encyclopedie gaat vervolgens verder met het verdedigen van waarom dat de meest nauwkeurige definitie van Culdee is. 

The Culdees are the original Celtic Orthodox Church. Typically most of the founders of each Celtic school can trace their background back to various Celtic lands, for example Wales, Cornwall, Ireland, Gaul France, and/or Scotland. The ancient Celtic churches of Gaul (France) were considered at the heart of the church. Other Celtic lands are proven to be as far East as Kiev,  and as far as the Black Sea, as was where St Andrew himself had converted the Scottish people to Christ (see their Declaration of Abroath).

However even back to the time of St Columba the Abbot of Iona, he was reputed to have  had several Saxon students (according to Adomnan).

The Saxon makeup of the church overall played a key part ever since the Saxons in the 8th Century King Ine made it law that Saxon Nobles could only marry Celtic and British native Nobles. There are many studies that show Saxons to be anciently of the same Celtic people, which is why they had no problem mixing to become the Anglo Saxon (or Celto-Saxon) nation of England.

We also accept the descriptions of the Culdees to be Irish, as these Clerics used the name in their establishments at the O’Neill’s territories till the most recent times (Ireland and Scotland).

De eerste-eeuwse kerk.

De instelling die bekend staat als de "Kerk van Culdees”Wordt algemeen erkend als de Keltische eerste eeuw Kerk in Glastonbury, samen met de andere Keltische kerken die al in 500 v.Chr. door Jeremia de profeet zijn opgericht. We raden u aan om voor het meest sluitende bewijs dat over dit onderwerp beschikbaar is, ons artikel "Talrijke oude manuscripten ter bevestiging van St. Joseph (van het Sanhedrin) Stichtte in 36 n.Chr. Het Brits Hebreeuwse priesterschap in Glastonbury”Artikel gepubliceerd door onze Primace Dr. Stephen Michael d'Guelph Brunswick.

Christus 'oom Joseph was een gezaghebbend man die niet alleen politieke en ware soevereine rechten bezat, die door alle partijen, zowel buitenlandse als interne, werden erkend. Hij was ook, als de leidende koopman van Tin uit Rome die uit Cornwall Engeland kwam, op de gevestigde beschermde handelsroutes van Rome, ongetwijfeld een zeer waardige verzorger van Christus tijdens Zijn "ontbrekende 18 jaar" (leeftijd 12 tot 30 zoals gedocumenteerd in de Bijbel). Alle vele karavanen van goud die aan Christus werden overgeleverd (met de wierook en Myhrr) die door de magiërs / Wisemen waren meegebracht, waren in zijn meest bekwame handen om ze veilig te bewaren. Omdat Jozef de opvolger was van het Davidische koninklijke koningschap aan de ene kant en het levitische priesterschap aan de andere kant, verdiende hij veel rechten binnen de regering van Jeruzalem (het Sanhedrin) zelf. Hij had ook rangen verdiend toen hij werd opgeleid in het Romeinse leger, samen met Pilatus zelf op campagnes diende, toen hij een Romeinse “de curio” werd. De Bijbel vertelt ons hoe hij elke rang van Romeinse functionarissen kon binnenlopen en zijn gewicht rond kon gooien.

In de vele grote oude boeken die "de Welshe genealogieën van de heiligen" worden genoemd, worden de afstammelingen van Sint-Jozef gecatalogiseerd als hun opvolgers begiftigd met hun Culdean-kerken, volgens de Hebreeuwse en plaatselijke Engelse (Bijbelse) methode van overerving (die 10 generaties aantoont).

Talrijke Britse heiligen uit de 1e-5e eeuw.

One of the prides of the Culdees church is our HUNDREDS of well documented Saints which predate the Roman St Augustine’s arrival. Today even the Greek and Russian Orthodox venerate dozens of our First and Second Century Celtic Saints.

150 early Culdee Missionaries are honored in Germany, 45 in France, 30 in Belgium, 13 in Italy, 8 in in Norway and Iceland, to say nothing of other places and Saints of whom mention is made in the British Martyrology. Their burial sites at their well known Monasteries are a great witness.

So many more are venerated by Ireland, Scotland and England, and the rest of the Western Church. The memorial biographies (Hagiographies / Vitas) widely document those of our Saints such as St Aristobulus and St Columbanus, als "CULDEAN" oprichters van de Kerk in West-Europa. Download het hoofdstuk "Verspreiding van de Culdean-kerk [in West-Europa] uit het boek" History of the Scottish Nation "of The History of The Celtic Church (All Three Volumes): History of Civilization From Pre-historic Times to Medieval Times - GRATIS PDF. Voor bijna elke generatie is het geweest, en wordt dit nog steeds erkend door historici over de hele wereld, dat honderden Britse missionarissen (Culdean orthodoxe heiligen) werden vanuit Groot-Brittannië gestuurd om West-Europa te bekeren lang voordat Rome Augustinus naar Engeland stuurde. (Download PDF van "the Culdee of Glastonbury" 133 Britse heiligen vóór de aankomst van Roman Augustinus - PDF In de volgende release worden nog 300 Ierse, Welshe en Schotse heiligen toegevoegd.)

In the early period of the church, the Culdees are renown for having already founded 12 monasteries in England, 13 in Scotland, 7 in France, 16 in Bavaria, 15 in Rhoetia, Germany and Switzerland, 10 in Alsace, 7 in Lorraine, 12 in Armorica and 6 in Italy.

Britse Israëlieten.

There are over 3,000 books written on the topic of “British Israelism”, that highlight these facts of the First Century Culdean / British Church.

De Jeruzalemkerk verhuisde naar Groot-Brittannië, en de Apostolische Stoel van Glastonbury, later het "Tweede Rome" genoemd. Veel Britse heiligen uit de 1e-2e eeuw getuigen hiervan, zie bijgevoegde pdf van Saints

Sommigen zeggen dat de Culdees ondergedoken waren. Het is waar dat veel "True Orthodoxe" Dissenter-kerken (later Zevende-dags Baptisten genoemd) allemaal werden gevormd door hooggeplaatste originele Engels-orthodoxe geestelijken in het midden van de 17e eeuw. De onderduik duurde echter niet lang. Velen kwamen tot het besef dat ze in de huidige vorm van de kerk nog steeds alle orthodoxe liturgieën konden volgen, inclusief de communie op de zaterdag 7e dag sabbat. De Britse kerk omarmde haar wortels als Israël en gebruikte de oude liturgieën van Israël. Dit omvatte niet alleen de kerk, maar ook de adel. De koningen en koninginnen zijn afstammelingen van koning David. De huidige koningin van Engeland, toen ze werd gekroond, werd door de aartsbisschop uitgeroepen tot "Koningin van Israël", toen haar kroning live op de internationale televisie werd uitgezonden. Dat wil niet zeggen dat ze niet in elke generatie perfect waren. Zelfs de Israëlieten hadden toen ze in Jeruzalem woonden veel slechte koningen die de mensen zelfs Gods geboden lieten vergeten.

Triomfantelijke christelijke Israëlieten.

In de jaren vlak na Christus werd er een sterker overblijfsel dan Israël ooit in het Oude Testament had. Wij die deel uitmaken van Zijn eerstelingen hebben Zijn wet als onze vreugde, die de Heilige Geest in ons hart heeft geschreven. Sommigen zullen misschien nog beweren dat er alleen een overblijfsel was onder de bredere echte Israëlische naties van het christendom, dat is geen probleem, we kunnen ook debatteren over de percentages enz. Christus gaf ons de sleutels die de erfgenamen van Royalty, die oorspronkelijk uit het echte Israël kwamen, al begrepen. De structuren die door Jeremia de profeet (soms verkeerd gelabeld als druïdisme) waren opgezet, waren allemaal meer dan klaar om te doen wat Christus ons zei te bidden: "Zijn Koninkrijk kom en geschiede op aarde". De triomferende kerk heeft vele dagen van gevaar gekend, maar terwijl regeringen komen en gaan, is de kerk naar voren gekomen als overwinnaars die elke regering hebben overleefd. Onder de belofte van het Huis van Jozef om de naam Israël samen met al zijn geboorterechten te hebben, zien we dat alleen vervuld in de nageslachte naties van Groot-Brittannië en Amerika zulke grote Koninkrijkszegeningen van de voorzienigheid hebben gehad. Dit omvatte het hebben van de breedste beschikbare ruimte voor het beschermen van de zuivere religie, waar onze orthodoxe Hebreeuwse overtuigingen door de eeuwen heen zijn gehandhaafd. Hoewel er een algemene "grote afval" heeft plaatsgevonden van de rest van de kerk. Wij beschouwen degenen die zijn wetten zijn vergeten als simpelweg “slapen” en ontwaken nodig hebben. Als ze nu niet ontwaken om genummerd te worden binnen de “geroepen” “eerstelingen”, dan zullen ze nog 1000 jaar extra in het graf moeten blijven tot “de tweede opstanding”.

Talrijke studies kunnen aantonen dat tijdens de vele splitsingen, schisma's en regeringsinterventies, ons ware Israëlitische geloof nog steeds bloeide onder de volkeren van het overblijfsel Culdees. De verwante volkeren die bekend staan als Culdees zijn niet alleen Keltisch, maar beslaan de gelederen van Saksisch, Norman en Deens (historisch gezien kwamen alle neven, dwz Schotten, net als de Saksen uit "het grotere Scythië"). De nauwe verwante verbindingen werden gehandhaafd, hoewel gescheiden door het Engelse kanaal. Een groot deel van Frankrijk staat van oorsprong bekend als Keltisch, net zoals een groot deel van Oost-Europa is gedocumenteerd.

Velen kunnen hun genealogieën terugvoeren tot Jozef van Arimathea. Zelfs velen in Ierland traceren hun voorouders tegenwoordig via DNA terug naar koning Neil van de negen gijzelaars, naar het oorspronkelijke koninklijke huis van Judea van 500 v.Chr. Zoals gedocumenteerd in de Welsh Genealogies of Saints, heb je de fysieke, niet alleen de geestelijke zalvingen. Het geestelijke echter verordineerde God ook tot "zaden", dwz de "zonen van de profeten" die uitwisselbaar zijn met de "zonen van Aäron" en "zonen (en dochters) van Levi".

In deze oude Keltische landen werd de fysieke erfenis beter onderhouden samen met de geestelijke. Dit blijkt verder uit de opeenvolging van bisschoppen van Saint David van Wales door de Culdees, of van Culdean-kerken van de oorspronkelijke Waldenzen (onder de Keltische bisschoppen van Lyon). De waldenzen bisschoppen van Lyon, Frankrijk, eisten opvolging van de heilige apostel Johannes op, net als heel Klein-Azië, dat Rome had vervolgd wegens afscheiding om de oorspronkelijke Hebreeuwse feesten te blijven vieren. De eerste Culdees (bisschop Aristobulus, St. Joseph Arimathea en St. Philip) hadden zich in de eerste eeuw met hen verenigd. Dit wordt gedocumenteerd in ons boekje over de eerste 500 jaar Britse heiligen. Van deze allen wordt aangetoond dat ze, ondanks extreme vervolging, lang vasthouden aan de ware orthodoxie. Deze dingen komen en gaan, en zijn vaak slechts tijdelijke politieke kwesties. Misschien wilt u meer weten over dit onderwerp, hoe het overblijfsel de overhand heeft gehad, in ons boek over de heilige orthodoxe christelijke sabbat op zaterdag:

“Honoring of the Sabbath in the Historic Orthodox Church” BOOK PUBLISHED BY OUR CHURCH

Er is een consensus onder historici dat de vroege Amerikaanse pelgrims "Neo-Culdees" waren. Ze waren inderdaad orthodoxer dan degenen die we de afgelopen 50 jaar kenden. Zelfs de meest non-conformistische congregationalistische kerken van het vroege Amerika gebruikten nog steeds de orthodoxe Engelse liturgie (BCP-tekst) en zijn tot voor kort onze orthodoxe liturgie blijven gebruiken.

Orthodox and Israelite Liturgies. 

De huidige en oude Engelse liturgie weerspiegelt de feiten dat de christelijke naties altijd hebben geloofd dat ze Israëlieten zijn. Het Hebreeuwse Shama-gebed wordt gebruikt in de oudste van onze Culdee christelijke liturgieën, en is tegenwoordig in het Anglicaanse Book of Common Prayer (ook gebruikt door rooms-katholieken) als onderdeel van de eucharistie. Het is ook het oudste gebed dat door de Joden wordt opgezegd (oorspronkelijk uit het Grote Sanhedrin van 450 v.Chr. [Dat is rond de tijd dat Jeremia een groot deel van het priesterschap, Davids letterlijke troon (steen van scone) en de resterende erfgenamen van de Judese troon naar Ierland]). De Engelse gemeenten chanten de Shama net als Israël. Het wordt gezongen tijdens de eucharistie (ook een Hebreeuws broodfeest waarnaar Christus wees als vervulling van het toonbrood). De shama wordt meestal gezongen of gereciteerd vóór de decaloge (of 10 geboden). Sommige versies van de liturgie zeggen dat je optioneel de Hebreeuwse Shama-tekst "Hoor O Israël ... enz." Kunt reciteren in plaats van de volledige 10 Geboden te reciteren.

The Didache and the English Liturgy (BCP) as rooted in the Sarum Missal remain our primary Orthodox liturgy.

De zaterdagsabbat wordt in de “Collect for Saturday” ook wel rustdag genoemd. Hoewel de meeste Hebreeuwse feesten al in het Book of Common Prayer staan, zegt het voorwoord, kan een bisschop de feesten toevoegen of verminderen op basis van de lokale behoeften en beschikbaarheid van predikers. Lees meer over dit onderwerp in de subhoofdstukken over de Britse Kerk in het boekje “Het eren van de sabbat in de orthodoxe kerk“.

Aartsbisschoppen en patriarchen.

Aartsbisschop Parker, de eerste aartsbisschop van Canterbury tijdens de regering van koningin Elizabeth, beloofde in zijn brief aan Calvijn, betreffende het voorstel van een unie tussen alle protestanten, hem eraan herinnerend dat de Kerk van Engeland “haar episcopaat zou behouden; maar niet zoals van paus Gregorius, die Augustinus de monnik hierheen stuurde, maar van Jozef van Arimathea. " (Gildas, 1525, ook in "The Life and Acts of Archbishop Parker" door John Strype, gepubliceerd in 1711.) [Merk op dat Gregory fel werd tegengewerkt door Sint Columbanus de Culdee van de Luxeuil Abbey.]

De patriarch Cyrillus Lucaris van Constantinopel reikte ook naar de orthodoxe Engelsen (ook wel Dissenters en protestanten genoemd). Hij legde een geloofsbelijdenis af die in absolute overeenstemming was met de orthodoxe Culdees. Het klonk precies zoals Calvijn had ingestemd. Calvijn volgde ook meer de orthodoxe liturgie zelf, veel meer dan degenen die tegenwoordig beweren te zijn in kerken die van Calvijn afstammen.

Er waren talloze erkenningen binnen de kerken van de wereld dat ze op punten uit de oudheid en voorrang zouden wijken voor Glastonbury.

Op de synode van Pisa in 1409, het Concilie van Konstanz in 1417, de synode van Siena in 1424 en het Concilie van Bazel in 1434. Er werd een consensus bereikt dat de kerken van Frankrijk en Spanje op punten uit de oudheid en voorrang moeten geven aan dat van Groot-Brittannië. Dit was de enige basis dat Glastonbury de eerste kerk van de Hebreeuwse apostelen van Christus was.

All Eastern Patriarchates together with the Tsars of Russia have often formally agreed Britain is an independent Orthodox jurisdiction from the First Century. (“History of the Nonjurors…” by Lathbury)

The Orthodox worldwide celebrate the First Century Bishop of Britain, St Aristobulus, assistant of the Holy Apostle St Andrew.

The Russian Orthodox decided in 1907 that the English BCP Liturgy is Canonical, rooted in the Sarum Missal and purely Orthodox.

Roman Catholics officially endorsed to the validity of our Protestant (Western or Eastern) Orthodox sacraments.

Charters van Glastonbury.

Talrijke vorsten, geestelijken, bisschoppen en aartsbisschoppen beweerden en bewezen Glastonbury's rechtmatige status als het geboorterecht van Engeland om hun onafhankelijkheid van Rome uit te oefenen, en anciënniteit in geestelijke aangelegenheden van de kerk. In elk geval moesten zelfs Rome en het Vaticaan passief de claim van Glastonbury op een hogere status accepteren die niet eens aan Rome onderworpen was. Niet alleen in talrijke koninklijke charters die teruggaan tot de eerste eeuw, maar deze status werd ook bevestigd en onderschreven in ongeveer 30 pauselijke stieren. Dergelijke rechten bevestigd in de charters en pauselijke bulls waren hoger dan enige orde van geestelijken ooit heeft gehad, zelfs de Tempeliers hadden niet zoveel rechten / plichten. In de volgende hoofdstukken zullen we enkele van die levensrechten bespreken.

Koningen, koninginnen, pausen en erfgenamen.

Not only the Welsh and Saxon but the Norman French, German and even the Byzantine Imperial houses made many important decisions for their Empires based on Glastonbury

You may wish to read our article: Welsh and Celto-Saxon Kings Protecting Glastonbury (and the religion of the Culdees)

The Heir of Glastonbury, the Lord Prior John Nott, is not known so well. At the time of the Reformation, the ancient seat of the Culdees (Glastonbury) was destroyed by Henry VIII. Nearly all the monks signed Henry VIII’s Act of Supremacy, all but one. There was one Monk who refused to sign, and successfully kept the status alive. His name was John Nott. Only the monks could choose successors and so he was made senior (Lord Prior) and came with two other monks to petition the Queen. He raised formal written petition co-signed by his fellow monks, to make requests of the Queen Elizabeth. John Nott’s petition was acknowledged to be valid and was endorsed by her counsellors. So this was one of many legal recognitions to the Hebrew Culdees practices and tradition back to “Jozef van Arimathea“. De koningin erkende zijn verzoekschrift van 1556. Daarin beweerde hij dat de kerk toebehoorde aan Jozef van Arimathea en zijn erfgenamen. Hij kwam op voor deze oudste kerk en bood aan het terrein zonder salaris te onderhouden. Hij schreef dat het ook zou worden doorgegeven aan zijn opvolgers (een Culdean-priesterlijk huis dat teruggaat tot de eerdere Culdean-periode van Oxfordshire, waar ze Earls waren, en later een tak van de familie de Arden in Warwick hadden gesticht).

Hoewel John Nott dit legaal won, bouwden zijn erfgenamen een "nieuwe Glastonbury" in Connecticut, en die in Engeland werd zo goed als losgelaten van de reguliere monastieke stijl van bediening. Degenen met het ware geloof verhuisden naar Amerika en dat gold ook voor een groot deel van de zalving (het huis van Joseph Ephraim gaat nu onder de broederstam van Manasse, zoals was geprofeteerd en vervuld in Saksisch Amerikaans Israël). Dus hoewel er geen echte kerk werd hersteld in het oude Glastonbury, ging het in rust terwijl dezelfde erfgenamen van John Nott een nieuw Glastonbury stichtten en de belangrijkste Hebreeuwse tradities hadden voortgezet. Dit dient in acht te worden genomen in overeenstemming met de naleving van de Hebreeuwse wet op voorschriften die voortdurend is omarmd door de genoemde familie, en van de terugkeer naar de oorspronkelijke handvesten van Glastonbury, de oorspronkelijke wetten en die van overerving volgens de reguliere praktijk van Culdean van de eerstgeboren zonen van de priesters. Net als "de zonen van de profeten" was de opvolging van priesterlijke plichten niet alleen gebonden aan de landen, maar aan de bediening, waar die ook toe leidde. De opvolgingsfuncties voor dit huis zijn verschillende lijnen van Juda en David, die een verbond hebben gesloten om het ware Saksisch-Amerikaanse-Manasse Israël te regeren en te dienen.

Sommige citaten over dit type opvolging zijn gedocumenteerd in Jamison's "Ancient Culdees", Hoofdstuk 2

"... net als de priesters onder de wet (rabbijnen), werden ze opgevolgd door erfenis"

"..In de kerk van Sint-Andreas kwamen de Culdees erfelijk het kantoor binnen"

"De Culdees van Ierland oefenden erfopvolging uit, het bisdom Armagh kon vijftien generaties demonstreren." (Lezen meer. Lees ook ons artikel “Apostolische opvolging"En"Glastonbury geleid door getrouwde Hebreeuwse priesters“)

Het wordt ook verder gedocumenteerd in andere werken, zoals de "ECCLESIASTICAL ANTIQUITIES OF THE CYMRY" OF DE OUDE BRITSE KERK ZIJN GESCHIEDENIS, LEER EN RITES "- DOWNLOAD HET VOLLEDIGE BOEK PDF

Historisch gezien veel van de Orthodoxe monniken hadden vrouwen en kinderen, en ze gingen daar met pensioen in de Glastonbury Abbey. Sommigen van hen waren jonge studenten die daar voorschools onderwijs volgden. Veel koningen trokken zich daar terug om monnik te worden. Ze lieten hun politieke plichten, hun vrouwen en kinderen alleen achter om te bezoeken en besteedden al hun tijd aan de kerk van Culdees. Eeuwenlang werd het celibaat in de abdij bestreden. Net als de orthodoxe priesters was het samengesteld uit gehuwde geestelijken. De benedictijnse monniken kwamen later, maar ook deze werden verwelkomd door de instellingen van Culdee.

Onze artikelen over de fysieke afstammelingen van de Celtic Monastics zijn goed gedocumenteerd. De Hebreeuwse zuiverheidswetten waren al voldoende bescherming tegen onreinheid gedurende de tijd van het dienen in priesterlijke ceremonies. Dit wordt beter beschreven in ons artikel: "Keltische priesters waren getrouwd, de meeste abten waren getrouwd, veel monniken waren getrouwd“.

De rechten die bij de geestelijke zalving aan de nakomelingen worden overgedragen.

De formele petitie van de Glastonbury Cleric John Nott, die door de koningin werd ontvangen, had effectief verschillende zeer belangrijke en oude wettelijke rechten van Culdean behouden. Deze rechten die hun oorsprong vonden in de eerste eeuw, werden opnieuw bekrachtigd en bevestigd door talrijke opeenvolgende koningen, geestelijken en pausen.

So the next in line of succession with the Glastonbury Culdean rights would be an early pioneer of America, who is also a genealogical descendant of Joseph of Arimathea. This family of Nott’s have demonstrated to have not only the physical genealogy (and DNA testing) but the humble and yet powerful spiritual anointing of David, Joseph of Arimathea and the Prophets. Among these is an important Culdee line of the O’Neill family, from which all the Abbots were chosen. This American family of John Nott is very well documented in leadership roles in America. One of which being the one who decreed as the chief judge at Wethersfield, to draw the lines of the New Glastonbury in 1653 and later order articles of drilling for the militia of Glastonbury.  He was the longest serving guard of several consecutive Governors of Connecticut. He was Judge of the said Courthouse at the time and place where it was written the first, and subsequent articles of “Perpetual Confederation” as being “for advancement of the Kingdom of Jesus Christ, and maintaining the purity of the gospel”, as was adopted by the rest of the colonies as the “one aim” of America’s union, predating the English dominance of involvement in the said “First Constitution of America”(also called “the Fundamental Orders of Connecticut”) drafted at his courthouse. Among them were also Colonial Governor of Virginia Edward Nott, Supreme Court Justices, several representatives of state and federal senates and congress, the Patriarch of the New England Clergy Abraham Nott, and His son the Confederate Staff Officer and Medical Department Director, Dr Josiah C. Nott.

Glastonbury Rechten om te verbieden en vrij te laten.